Mindere dagen

Mindere dagen

Terwijl ik onder de douche mijn benen scheer denk ik aan het weerbericht voor morgen. “7 graden, kans op sneeuw en regen.” Een Sloveense man verzekert mij dat het wel goed komt. In het dal in Novo Mesto valt zelden sneeuw. De man weet niet dat wij twee keer een lange klim over moeten tot 600m. Gelukkig blijft de neerslag beperkt.

Hangend rond de Adria Mobil factory, een Sloveens camper en caravanbedrijf, net buiten de stad bevinden we ons richting het podium. De presentielijst moet getekend worden. “Jip Steman, 23 years old, first time in Novo Mesto, he is from… I don’t know” De presentator heeft zich ingelezen. 

Iets later kruisen we viermaal dezelfde verlaten spoorweg in het dal. We slingeren synchroon met een beek. Ik kijk uit over de 170 renners en merk dat ik vandaag meer een waarnemer ben dan coureur. Mijn benen doen zeer en op de tweede lange beklimming doe ik onder voor mijn normale prestaties. Klimmen is met je vingers tussen de deur zitten. Soms hou je het lang vol, vandaag draai ik vierkant. 

Op de plaatselijke omloop rond Novo Mesto zitten wat korte beklimmingen. Ik bevind mij achterin het geheel van individuen dat zich een peloton mag noemen. Even denk ik aan afstappen, maar toch knijp ik weer in mijn stuur en schakel ik een tand bij. Mijn teamgenoot roept: “Jip, als je nog wat wilt, moet je nu wel naar voren!” Alsof ik dat niet weet. Natuurlijk wil ik staan, mensen laten zwoegen, breken, smeken om hun moeder en vervolgens nog eens accelereren. In mijn gedachten is het mogelijk. Echter, monsieur De La Mettrie, is de mens geen machine. 

Een dikke vier minuten na het peloton kom ik in een groepje over de streep. 

Gedesillusioneerd sta ik onder dezelfde douche als 24uur daarvoor. Het weerbericht in Novo Mesto is uit mijn weerapp verwijderd. Mindere dagen horen bij het leven als renner. Ook hier word ik weer beter van. Ik voeg Eijsden-Margraten toe aan de app. Zaterdag wacht de Volta Limburg Classic.

“First and last time in Novo Mesto.” Mij kennende passeer ik volgend jaar weer met een kromme rug en twee rugnummers het dorpsplein.